Dzieci na targu

                                                                      Józef Czapski "Patrząc"

  Era pracy organicznej, która rozgrzeszała różne ugody...

  Sorel (pisarz) - jego styl nie buduje architektonicznych całości literackich, ale buduje samą myśl w głowie czytelnika, jakby nowe wnioski i włókna myślowe, rozbudza procesy myślowe, "tworzy powołania".

  Artyzm zależy od pierwiastków, które zmieniają się najwolniej.

 Wiara w lud bez wiary w prawdę i troskę o nią, jest zakłamana.

                                                                     Dzieci na targu

                                                                 olej na płótnie, 50x60 cm.

Dziewczynka na skale

                                                                   Józef Czapski "Patrząc"

 Może chodzi o to, aby artyści nie zagubili, a przechowywali ten wątek wieczny, wiążący sztukę ze światem widzialnym, który czcili w cichej kontemplacji malarze od paru tysięcy lat.

  Sztuka stwarza coś, co jest ponad kształtem rzeczy, chociaż jej znaczenie polega na tym, by zachować kształt rzeczy.

  Co nie jest biografią - nie jest w ogóle.

                                                     Dziewczynka na skale

                                                 olej na płótnie, 80x65 cm.

Dzieci w fontannie

                                             Józef Czapski "Patrząc"  

  Abstrakcjonizm - odkrycie, że można być tak łatwo malarzem. Takie malarstwo szerzy się jak pożar lasu.

  Abstrakcjoniści to są malarze wolni od świata, a może władcy świata.

  Wrócić do natury jest trudniej niż ją porzucić.

  Destylowanie natury aż do abstrakcji.

                            Dzieci w fontannie, olej na płótnie, 70x90 cm.

Detale

                                                                     Józef Czapski "Patrząc"

  Z tego samego źródła jeden czerpał poezję, drugi obsesję (Soutine, Chagall).

  Cezanne, wprowadzając pojęcie geometrii, zaczął racjonalizować sztukę.

  Fenomen kapitalny: wprowadzenie elementu szybkości do estetyki zachodniej. 

 Punktem wyjścia nowej ery jest improwizacja.

  Nie korek mnie interesuje, ale fala, która ten korek niesie.

                                     Detale obrazu "Kobieta - planeta Ziemia"

  

Detale

                                                                      Józef Czapski "Patrząc"

  Dotknięcie przez światy inne, wyższe stawia człowieka wobec tajemnicy; wzbudza uczucia głębokie i twórcze. Tu rodzi się sztuka.

  Wszystko w życiu wskazuje, że na świat przyszliśmy mając w sobie prawa i obowiązki świata lepszego, wyższego (sumienie, marzenia).

  Artysta to ten, który opuszcza szeregi armii jako wódz lub dezerter.

Detale obrazu "Białe gołębie nad miastem", olej na płótnie

Detal II

                                                                     Józef Czapski "Patrząc"

  Trzeba budować świątynię własnego życia również z tajemnic, które mają wytłumaczenie w innych światach, których przeczucie jest tym, co nas najgłębiej wzrusza w życiu i w sztuce.

 Korzenie naszych uczuć tkwią nie tu, lecz w światach innych ludzi i wyrastają w drzewo żywego związku ze światem górnym, wyższym. Zdolność łączenia ich daje pełnię życia. Gdy ginie to uczucie, stajemy wobec życia obojętni i nawet znienawidzimy je.

                                       Detal tematu kwiatowego, akryl, karton.

Detal I

                                                                   Józef Czapski "Patrząc"

  Szczęście tworzy nici zaufania i przywiązania, które stwarza możliwość rozdarcia (nieszczęście) - ono, gdy nas nawiedza, za każdym razem daje nam nową okruszynę świata.

  Punktem wyjścia aktu twórczego jest samotne wnikanie w swoje przeżycie.

  Twórczość jest na skraju najbardziej samotnym naszej duszy.

  Istotą odrzucenia przeżyć jako niewyrażalnych, jest łączenie się z przeżyciami innych.

                                                       Kwiaty, akryl na kartonie, detal

Paradoks

                                                                    Józef Czapski "Patrząc"


  Wszystkie męki i radości, które przeżył, były tylko na to, by mu dać pełną świadomość życia i praw nim rządzących.

  Przez samotne zaparcie się siebie, przez cierpienie i twórczość, wiedzie droga do poznania.

  Otrzymany cios zmusił go do zrobienia skoku takiego, że osiągnął punkt, do którego żaden wysiłek nie byłby go w stanie doprowadzić.

                                                                                                             Paradoks
                                                            akryl na kartonie, 70x50 cm.

Równowaga

                                                                   Józef Czapski "Patrząc"

  Dla odkryć artysty potrzebne są specjalne zewnętrzne warunki i stany psychiczne. Badanie zjawisk życia nie bezpośrednio, ale poprzez wspomnienie i wyobraźnię.

  Artysta jest nie twórcą, ale tłumaczem prawd wiecznych.

  Sztuka jest największą realnością, najbardziej surową szkołą życia, prawdziwym sądem ostatecznym.

                                                                                         Równowaga
                                                            akryl na kartonie, 70x50 cm.

Rajski ptak

                                                                Józef Czapski "Patrząc"

  Według jakości języka niż według rodzaju estetyki sądzić można o stopniu, do którego doszła intelektualna i moralna praca malarza.

  Tam, gdzie szukałem wielkich praw nazwano mnie poszukiwaczem szczegółów.

  Wrażenie jest narzędziem odkryć artysty, jak doświadczenie dla uczonego.

                                                                                       Rajski ptak
                                           akryl na kartonie, 70x50 cm.

Konnica

                                                                                                            J.Czapski "Patrząc"

  Sztuka nie może być popędzana nawet zbyt apodyktycznym pouczaniem krytyków. Jest to sprawa głębokiego instynktu samych artystów, ich całkowitej wewnętrznej wolności.

  Malarz, który chce coś wnieść do sztuki musi być sam i sam dotrzeć do swej własnej drogi.

  Styl oddaje wewnętrzną konstrukcję pisarza. Forma nie jest nigdy dowolna, jest wcieleniem jedynej i niepowtarzalnej treści.

                                                                                                        Konnica
                                         akryl, tusz, płótno lniane, 17x21 cm.

Pocałunki IV

                                                                    Józef Czapski "Patrząc"

  To malarstwo abstrakcyjne uratuje malarstwo.

  Normalne falowanie wrażliwości artysty, który to odrzuca, to przyciąga najpotrzebniejsze mu w danej chwili wartości.

  Wiecznym tematem Bonnarda była miłość i radość życia (natura, czyste spekulacje barwne). Po tym wszystkim, cośmy przeżyli obrazy na współczesnych wystawach wydały mi się zatykaniem uszu, zamykaniem oczu na rzeczywistość, jakimś "moja chata z kraja". Wbrew wszystkim ciosom i nieszczęściom (Bonnard) mógł kochać sztukę i żyć w świecie sztuki, mógł żyć otoczony całym światem drobnych radości, które stwarza życie względnie normalne bez żywiołowych katastrof.

                                                                                                    Pocałunki IV
                     akryl, złoty akryl, tusz, ołówek, brystol, 34x24 cm.

Pocałunki III

                                                                   Józef Czapski "Patrząc"

  Rysunek tego aktu, dla laika dziecinny i niedołężny, był szczytem wyrafinowanej i radosnej czujności.

  Sentymentalny łobuz (o van Goghu).

  Wsłuchany we własną muzykę wewnętrzną, czujnie wpatrzony w to, co widział i przeżył (o Bonnardzie).

                                                                                                    Pocałunki III
                                          akryl, tusz, ołówek, brystol, 34x24 cm.

Pocałunki II

                                                                 "Patrząc" Józef Czapski

  Na to, żeby coś osiągnąć, nie wystarczy iść, trzeba lecieć.

  Za każdym obrazem ma wrażenie, że rzuca się w przepaść (Manet).

  Dopiero powrót do malarstwa i do pisania dał mi znowu poczucie rzeczywistości dnia powszedniego

                                                                                                          Pocałunki II

                             Akryl, tusz, ołówek, brystol, 34x24 cm.