Twórczość, obraz, kolor (43)

                    Walka gigantów

 Wspomniany hermetyczny świat malarza jest tym obszarem osobowości, którego integralność ma pozostać zachowana. Naruszenie powoduje utratę zdolności twórczej. Gdy myśli zagłuszają uczucia, człowiek traci kontakt ze źródłem wewnętrznej inspiracji. Jeżeli nawet będzie malował obrazy, to pod wpływem inspiracji zewnętrznej, czego wynikiem są obrazy poprawne, ale pozbawione duszy. Nie ma w nich owej magicznej cząstki malarza, jest tylko jego sprawność techniczna, nabyta, utrwalona i stosowana swoboda.

Twórczość, obraz, kolor (42)

 

  Oczywiście zdarzają się osoby nadzwyczaj wrażliwe i reaktywne, ale lepiej zachować szacunek, respekt, raczej chronić niż wystawiać na próbę, nie wyciągać pochopnych wniosków. Lepiej założyć, że nigdy nie wiesz, jakim kosztem dzieje się twórczość artystyczna, jaka cenę płaci malarz.

  Tak więc nie ma on rozdętego ego, tylko dobrze wie, o co zabiega i czego broni. W sytuacjach nacisku, gdy zmuszony jest bronić się, rzeczowe argumentowanie jest dobrą formą edukacji dyletanta. Można przyjąć, że poczyniona przez takiego obserwatora krytyczna uwaga, chociaż może być irytująca, nie jest zamierzonym atakiem, tylko nieuświadomioną prośbą o wyjaśnienie odmiennego postrzegania świata. Gdy raz na zawsze malarz przyjmie taką interpretację krytyki, zapewni sobie spokój w swoim hermetycznym świecie i szybko się zorientuje, że objaśnianie jest pożytecznym narzędziem werbalizowania własnych preferencji i bardziej świadome staną się dla niego właściwości jego niepowtarzalnego, unikatowego stylu twórczości.

Twórczość, obraz, kolor (41)

 

  Malarz nieustannie rozbudowuje i umacnia swoje królestwo. Murami tego królestwa są wypracowane argumenty oddzielające to, co wewnątrz spójne od tego, co zagraża tej spójności. Tu ciągle panuje ruch, bo malarz zabiega o coś, albo sprzeciwia się czemuś, jednocześnie wciąż modyfikując własne przekonania. Zdecydowanie i pewność siebie jest spoiwem kamieni tego muru obronnego, w przeciwnym wypadku może nastąpić rozpad i upadek całego królestwa.

  Tylko ten, kto nie zdaje sobie sprawy w powagi sytuacji, jak łatwo naruszyć delikatną, kruchą równowagę całej konstrukcji, może oskarżać malarza o egoizm, kłótliwość itp. To co może być odebrane jako wyniosłość, jest w rzeczywistości potrzebą odizolowania się od destrukcyjnych wpływów (subiektywnie tak identyfikowanych).

Twórczość, obraz, kolor (40)

 

  Królestwo malarza obejmuje całość środowiska, czyli przyjazne osoby, działania, narzędzia i materiały. Wszystko, co pozwala utrzymać pozytywne nastawienie: czas na przemyślenia i refleksje, na znajdowanie pożywki duchowej odpowiedniej dla tego rodzaju wrażliwości, bywanie w dobroczynnych miejscach, czytanie dobrze dobranej lektury, utrzymywanie kontaktów ze światem sztuki i odbiorcą.

  Specjalne i ważne miejsce zajmują wdzięczność i świętowanie, żeby zrealizowany zamiar nie stał się czymś oczywistym i nie spowszedniał. Nie wolno dopuścić, żeby stał się tak zwanym psim obowiązkiem. Narodzinom czegoś zupełnie nowego, obdarzonego sercem powinno być zawsze nadane znaczenie. Ma ono uświadomić, że na poziomie duchowym zadziało się coś szczególnego i zostało uwieńczone przez zaistnienie nowego konstruktywnego przedmiotu, czyli obrazu.

Twórczość, obraz, kolor (39)

 

  Dzięki wiedzy, konstruktywnemu myśleniu i organizacji stopniowo można osiągnąć to, co potrzebne. Nie warto liczyć na to, że wszystko pojawi się naraz. Nie warto myśleć, że gdy nie ma wszystkiego od razu, to nie warto w ogóle zaczynać. Wymaganie doskonałości jest niebezpieczne, bo odrywa od serca i paraliżuje działanie. Lepiej zrobić mniej i gorzej niż nic. Tu sprawdza się rada „Nie pogardzaj dniem małych początków”. Gdy próbujesz połknąć całą salami, zadławisz się, ale gdy pokroisz na plasterki, zjesz ją ze smakiem do końca.

  Tworzenie swojego świata to takie zorganizowanie miejsca tworzenia, w którym czuję się swobodnie, które zawsze będzie na mnie czekać. Nie trzeba wiele, wystarczy dwa a nawet jedno. Ta zasada dotyczy właściwie wszystkiego i zapobiega przytłoczeniu zbędnymi środkami. Czasem wprawdzie maluję nawet dziesięć obrazów jednocześnie, ale wtedy traktuję je jako jeden temat.

Twórczość, obraz, kolor (38)

 

  Świat pełen jest  talentów, którym nie stworzono warunków do rozwoju. To wielka strata. Gdyby ludzie byli zajęci realizowaniem swoich talentów, nie było by tak łatwo podążać drogą wojny, bo to dwie rozchodzące się w przeciwnych kierunkach drogi. Może brzmi to utopijnie, ale taka jest zasada. Natury tych dwóch tendencji są przeciwne.

  Ponieważ od wojny dzieli nas tylko zwiewna warstwa kultury, tworzenie ma doniosłe znaczenie: stabilizuje ten świat, chroni przed utratą równowagi. Malarz dosłownie czyni pokój. Robi to budując swój świat od podstaw czyli w chmurach, zaczynając od marzenia. Potem już tylko do wykonania pozostaje cała reszta. To właściwa kolejność, ponieważ marzenia się spełniają, a cały świat współpracuje, żeby wytrwałość wspomóc. Jeśli chcesz coś zrobić, środki na to się znajdą. Jak to się dzieje? To magia życia, która pozwala postawić kolejny krok i której warto doświadczyć osobiście.

Twórczość, obraz, kolor (37)

 

 Prócz metafizycznego świata, w którym przebywa, krystalizuje i materializuje swoje wnioski, malarz ma do czynienia z materią powszednią i zwykłym jej oporem, podatnością i przydatnością. Mówiąc o tworzeniu w tym zakresie, mam na myśli bagatela, samodzielne stworzenie całego świata, takie zorganizowanie go wokół siebie, by umożliwił i dobrze służył wydawaniu owoców. Chodzi o samodzielną instytucję, królestwo albo gród. I to wszystko dzięki sprawczej mocy talentu, któremu należy się przecież godziwe miejsce.