Czy jest z tego wyjście?
Owszem, ale jest nim dopiero
spojrzenie na swoją osobę jako na twór boski, o boskiej naturze.
Większy niż wszyscy tytani razem wzięci (łącznie z sobą). Takie
zrównoważenie dzieje się w umyśle przez podniesienie wszystkiego
do wymiaru i perspektywy Stwórcy.
Spojrzenie z duchowej perspektywy poszerza. Rozdziela i
rozświetla działanie zarówno dobra jak i zła. Przenosi w
nieporównywalnie większy wymiar znaczenia wszelkich zjawisk. Mit
też znajdzie w tym swoje właściwe miejsce. Wtedy staje się jako
użytecznym bożkiem, można go otoczyć uwagą: odziać, napoić,
nakarmić, dać mu dom i bawić się z nim. To rozwija.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz