Poezja
1. Jest taki powiew, oddech i tchnienie,
Wiatr, kiedy liść ulewy czeka,
Gdy gasną cienie i promienie,
A droga tęskni do człowieka.
Jest taki przeciąg w oknie otwartym,
Gdzie firan pętle się skręcają,
Wytrwały powiew, ciąg uparty,
Któremu końce się kłaniają.
Ref.: Każdy poeta, to mag,
Zna kosmos
I czarny Madagaskar,
Jak to się dzieje,
Że toczy wspak
Odwieczne krosno?
Wytrwale wplata twój ból
W powrotu sandałI w rafy koralowe.
Jak to się dzieje,
Że gorycz i sól
Przemienił w sztandar?
2. W kwiatach się łączą tu na łące
Dwa przeciwne świata końce.
Słońce dnia, północny księżyc,
Łania i zaklinacz węży.
A pod stopami traw kobierce,
Tu stań i odzyskaj serce,
Tu piszą mądrą księgę przysłów.
Poezja - to stan umysłu.
Barbara Gulbinowicz
(Wszelkie prawa zastrzeżone)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz