Twórczość 6
Mówią, że brak odpowiedzi, też jest odpowiedzią.
Ale jaką
odpowiedź daje malarz? Albo inaczej: jaka odpowiedź czyni człowieka
malarzem? Nie pytam, czy artystę. Chodzi tu o coś więcej, bo o
spokojne sumienie, gdy na łożu śmierci można przynajmniej
powiedzieć: „Może źle malowałam, ale malowałam!”.
Bo czy o
to chodzi, żeby malować dobrze? Najpierw trzeba w ogóle malować.
Chodzić w takim trybie, aby subiektywnie i z przekonaniem stale
twierdzić: jestem malarzem. Niejeden (o zgrozo!) traci taką
pewność, gdy już jednego dnia nie działa pędzlem!
Według
Miltona Ericksona, gdy pierwszą myślą po wstaniu rano z łóżka
jest pisanie, to znaczy, że jesteś pisarzem. I wystarczy podejść
do maszyny lub chwycić za pióro i pisać tylko przez 15 minut. 15
minut dziennie wystarczy! Podobnie jest w malarstwie. Zalecenie
minimalizmu, jak każde obniżenie wymagań, na dłuższą metę
działa doskonale. Tu się raczej sprawdza niefrasobliwe podejście
zielonej żabki kicającej do pobliskiej sadzawki albo lekkość
papierowego latawca, który chętnie urwałby się ze sznurka.
(Renoir, który wytrwał do końca, uważał się za korek niesiony
prądem rzeki. Nie dziwię mu się...). Na ucho mogę zdradzić, że
jak już siądziesz do obrazu tylko na 15 minut, nie kończy się na
15 minutach. Ale to zupełnie inna historia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz