Miało być zabawnie, a zrobiło się poważnie. Musi tu
bowiem zajść proces przemiany wewnętrznej, której powodem, gdy
zastosować porównanie, niejako środkiem rozchodzących się kręgów
na wodzie, do której wrzucono kamień, jest ów leżący teraz na
dnie kamień. Aby go wydobyć, trzeba się zanurzyć, zejść na dno,
wiedząc, że on tam na pewno jest. Niełatwe to zadanie szczególnie
gdy nie lubi się wody, nie umie się pływać, a woda jest głęboka
(o wielkości kamienia nie wspomnę).
Dla zachęty można zapewnić, że nie ma tego złego co
by na dobre nie wyszło, a zebrane w trakcie tej edukacji twórczej
doświadczenia, jak ziarno po odwianiu plew, okazują się czystej,
może błękitnej krwi wnioskami życiowymi, a przepracowane mogą
się stać autentycznymi tematami malowanych po drodze obrazów. Tak
wygląda opanowywanie umiejętności tworzenia nowych wytworów,
bytów zwanych artefaktami uzupełniających naturę o zrozumiane
ludzkie doświadczenie. W nich będzie zawarta tajemnica życia,
człowieka, malarza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz