Malarz daje to, co najważniejsze: stałą obecność, akceptację, towarzyszenie, zapobiega wyobcowaniu. Jest to możliwe, gdyż poprzez obraz ofiarowuje światu własne człowieczeństwo, czyli czas swojego niepowtarzalnego życia, poświęconego nie tylko na wypracowanie kunsztu, żeby dobrze, zgodnie ze zamierzeniem zobrazować wizję, ideę, ale głównie na realizowanie, ucieleśnianie, materializowanie czegoś szczególnego, duchowego daru, który został mu dany z góry.
Mowa tu o rozwijaniu, praktykowaniu i ochronie szczególnej wrażliwości, z którą przyszedł na ten świat, owej magicznej zdolności przetwarzania własnego doświadczenia. Przetwarzanie to oznacza skomplikowany, wewnętrzny proces porządkowania spraw natury moralnej, aby miłość mogła na powrót płynąć swobodnie, bez barier, które człowiek stawia, gdy jego miłość zostanie rozbita. A tak się niestety nader często w tym świecie dzieje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz